Węgiel kamienny to najczęściej wybierany rodzaj paliwa do ogrzewania domu. Wysoka kaloryczność i stosunkowo niska cena to główne czynniki decydujące o jego popularności. Jednocześnie to najmniej ekologiczny i najbardziej brudzący rodzaj opału. Węgiel kamienny jest paliwem nieodnawialnym oraz źródłem emisji dużych ilości CO2 do atmosfery. Poszczególne jego odmiany różnią się zawartością siarki i popiołu oraz wielkością ziarna.
Ze względu na dostępne sortymenty wyróżniamy:
– grube (kęsy powyżej 125 mm, kostka od 63 do 200 mm, orzech od 25 do 80 mm), wysoka kaloryczność,
– średnie (groszek o wielkości ziarna od 8 do 31,5 mm), ma mniejszą zawartość siarki i popiołu niż orzech, stosowany w kotłach z podajnikiem na paliwa,
– miał węglowy do 31.5 mm, najtańszy i najmniej kaloryczny.
Konstrukcje kotłów są dostosowane do spalania poszczególnych sortymentów. Przy zakupie urządzenia, należy zwrócić uwagę jakim rodzajem węgla powinno być opalane. Informację o tym powinna zawierać Dokumentacja Techniczno-Ruchowa kotła.
O jakości paliwa decyduje jego wartość opałowa, która dla węgla mieści się w zakresie od 17 do 32 MJ/kg. W dużej mierze przekłada się ona na efektywność procesu ogrzewania, a więc koszt jaki ponosimy.
Wartość opałowa wskazuje jaką ilość ciepła możemy otrzymać w procesie spalania paliwa. Podawana jest w kJ/kg i zależy przede wszystkim od ilości popiołu i wilgoci zawartej w węglu.
Klasa węgla określana jest 3-członowym symbolem, np. 25-05-06 oznacza wartość opałową co najmniej 25 MJ/kg, zawartość popiołów nie większą niż 5% i zawartość siarki nie większą niż 0.6%.
Drewno należy do grupy paliw odnawialnych, choć w tym przypadku proces ten jest długi, trwa ponad pół wieku. Podczas spalania emituje zdecydowanie mniej szkodliwych związków do środowiska niż węgiel kamienny. Jest mniej kaloryczne niż węgiel, ale za to tańsze.
Najlepiej spalać je w kotłach zagazowujących, które są droższe niż tradycyjne modele. Jeśli będziemy opalać drewnem iglastym o dużej zawartości żywić, urządzenie musi być wykonane ze stali kwasoodpornej. W innym przypadku w krótkim czasie kocioł ulegnie uszkodzeniu. Gatunki liściaste spalają się spokojnie i równomiernie, natomiast iglaste szybko i gwałtowanie. Wartość opałowa drewna jest zależna od jego gatunku i gęstości oraz zawartości wody. Ze względu na to trudno podać konkretną wartość. Przyjmuje się, że średnio dla drewna całkowicie suchego wynosi 18.5 MJ/kg.
Drewno powinno być przechowywane w suchym i przewietrznym miejscu, by wyschło. Zalecana zawartość wilgotności mieści się w zakresie od 12 do 20%. Czas sezonowania, czyli suszenia, nie powinien być krótszy niż od 1.5 do 2 lat. Podczas układania polan, warto sprawdzić, czy nie są zarobaczone.
Pellet to sprasowana biomasa, powstająca z odpadów drzewnych (trociny, wióry, zrębki). Produkowany jest w postaci granulek o średnicy 6-25 mm i długości kilku centymetrów. Ma wysoką wartość opałową w zakresie od 17-18 MJ/kg i małą wilgotność od 8 do 12%. Nie brudzi i ma przyjemny zapach. Jest łatwy w transporcie i przechowywaniu. Charakteryzuje go niska zawartość dwutlenku siarki i substancji szkodliwych. Spopielony pellet można wykorzystać jako naturalny nawóz.
Brykiet powstaje z mieszanki palnych składników takich jak trociny, miał, węgiel drzewny, słoma, które są sprasowywane pod wysokim ciśnieniem. Należy do grupy paliw ekologicznych. Ma wyższą gęstość niż drewno. Wilgotność brykietu produkowanego z suchych trocin nie powinna przekraczać 7%. Spala się prawie całkowicie i powoli. Niewielką ilość, jaka pozostaje, można wykorzystać jak nawóz. Wartość opałowa brykietu mieści się w zakresie od 15 do 19 MJ/kg.
Brykiet nie brudzi, jest łatwy w transporcie i przechowywaniu. Należy chronić go przed wilgocią. Miejsce składu powinno się co jakiś czas przewietrzyć. Może byś spalany w kotłach wcześniej opalanych węglem, koksem lub drewnem.
Koks to paliwo coraz rzadziej wykorzystywane do ogrzewania domu. Przyczyną tego jest rosnąca cena oraz to, że sprawdza się w starszych budynkach, które nie mają odpowiedniej izolacji, a przez to duże straty ciepła przez przegrody. Wymaga wysokiej temperatury spalania i stałego dopływu powietrza, a co za tym idzie kocioł powinien pracować z dużą mocą.
Koks to niemal czysty chemicznie węgiel o wysokiej wartości opałowej równej około 30 MJ/kg. Nie brudzi się i nie kurzy w odróżnieniu do węgla kamiennego. Raz rozpalony kocioł nim opalany możemy wygasić na jesieni. Ze względu na brak substancji lotnych, bez obaw możemy dodać porcję świeżego koksu na rozgrzany żar.